8 εικόνες είναι αρκετές για να δείξουν τι συμβαίνει όταν κανένας δεν ενδιαφέρεται. Ο Πύργος του Ακροποτάμου( ο γνωστός Κουλόπυργος)-που από εκεί πήρε το όνομα η εφημερίδα μας- έπεσε κατά ένα μεγάλο μέρος.Στην 6η εικόνα βλέπετε τον πύργο όπως ήταν πριν. Στις υπόλοιπες όπως είναι τώρα
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ας γίνει κάτι έστω τώρα πριν πέσει ο πύργος..
Φωτογραφίες: Λάμπρος Φαρμάκης
7 σχόλια:
δημαρχε παρε την εφορο αρχαιοτητων στο Μεσολόγγι . ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ ΜΕ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΑ ΣΩΡΙΑΣΜΕΝΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ.
το ξέρουν στο Μεσολόγγι. Εδώ και μέρες έχει γίνει
ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ !!!
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΟΡΟ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ "ΑΝΕΥΘΥΝΟ-ΥΠΕΥΘΥΝΟ"
Στο Μεσολόγγι ενδιαφέρονταν πάντα για το τοίχος τους,τξην Καλυδώνα και γενικά τα μνημεία κι αρχαία της περιοχής τους. Ως εκεί. Αυτή είναι η δήθεν πρωτεύουσα. Ενώ η πραγματική πρωτεύουσα, το Αγρίνιο και η γύρω περιοχή που είναι γεμάτη αρχαία μένουν στην αφάνεια. Κανένα ενδιαφέρον.
ΠΡΩΤΟΝ/
ποτέ δεν υπήρξαν τείχη στο Μεσολόγγι. Αυτό είναι κατασκευή νεότερη που έχει συμβολική παρά ιστορική σημασία.
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ/
Πόσο θα βάσταε κι ο Κουλόπυργος?
Η Αρχαιολογική μόνο να βάζει πινακίδες και φράχτες ξέρει... Κανείς δε νοιάζεται για τα αρχαία κειμήλια... Αν ο τόπος μας κατοικούνταν απο Αλβανούς θα είχε καλύτερη μοίρα.
"δημαρχε παρε την εφορο αρχαιοτητων στο Μεσολόγγι . ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ ΜΕ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΑ ΣΩΡΙΑΣΜΕΝΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ.
17 Μάϊος 2009 11:34 μμ"
ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ... Η ΓΛΩΤΤΑ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ? Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΛΕΕΙ " ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ"
ΛΙΘΑΡΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ... ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ... ΑΝΕΥΘΥΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΙΒΛΑΚΑ ... ΟΣΟ ΠΡΟΣΕΞΑΝ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ... Η ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ
Κι ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι ανα-
ρωτιέται
υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές τις
αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής του αγέρα
και της φθοράς
υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας
αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί με
την απεραντοσύνη του πελάγου
ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος
η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής
εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας
σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς σωριασμένα μέσα στη
διάρκεια της απελπισίας
ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά βούρλα ξεριζωμένα
μες στο βούρκο
εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πί-
κρας παντοτινής.
( Ο βασιλιάς της Ασινης)
lampro to empedvsame....allh eidhsh dden exei???
Δημοσίευση σχολίου